
ÜBAB : (Ar.) Er. - Şiddetli, taşkın sel suyu.
ÜBABE : (Ar.) Ka. - (bkz. Übab).
ÜBEY : (Ar.) Er. - Sahabedendir. Übey b. Ka´b.
ÜBEYD : (Ar.) Er. Köle, kölecik, kul.
ÜBEYDE : (Ar.) Ka. - (bkz. Übeyd).
ÜBEYDULLAH: (Ar.) Er. - Allah´ın kulu.
ÜBHET : (Ar.) Er. - Büyüklük, ululuk.
ÜÇEL : (Tür.) 1. Yüce, yüksek. 2. Arka. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜÇGÜL : (Tür.) Ka. 1. Yaban yoncası.
ÜÇOK : (Tür.) Er. - Oğuz destanına göre sol kolda bulunan 12 Oğuz boyuna verilen ad.
ÜFTADE : (Fars.) Ka. 1. Düşmüş, düşkün. 2. Aşık.
ÜFTADEGİ : (Fars.) Er. - Düşkünlük.
ÜGE : (Tür.) - Ünlü, şöhretli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜKE : (Tür.) - Onur, şeref. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜKSÜM : (Ar.) Ka. - Çayırı, çimeni çok güzel bahçe.
ÜLEZ : (Tür.) 1. Batmakta olan güneş. 2. Salgın. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLFER : (Ar.) - Büyük su, ırmak. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLFET : (Ar.) 1. Alışma, kaynaşma. 2. Görüşme, konuşma. 3. Dostluk, arkadaşlık. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLGEN : (Tür.) 1. Yüce, yüksek, ulu. 2. İyilik tanrısına verilen ad. - İsim olarak kullanılmaz.
ÜLGENALP : (Tür.) Er. 1. Yüce, ulu, yiğit.
ÜLGENER : (Tür.) Er. Yüce, ulu kimse.
ÜLGER : (Tür.) - Kumaş vb. şeylerdeki ince tüy. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLGÜ : (Tür.) Er. 1. Yakışıklı kimse. 2. Pay, hisse. 3. Tutum, tavır.
ÜLKE : (Tür.) 1. Bir devletin egemenliği altında bulunan yerlerin tümü. 2. Yurt, vatan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLKEM : (Tür.) Yurdum, vatanım. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLKEN : (Tür.) - Senin yurdun, senin vatanın. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLKENUR : (Tür.) - Yurdunu aydınlatan ışık. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLKER : (Tür.) - Boğa burcunda yedi yıldızdan biri. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLKÜ : (Tür.) - Amaç edinilen, ulaşılmak istenilen şey. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLKÜM : (Tür.) - Amacım, ulaşmak istediğim şey. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLKÜMEN : (Tür.) Er. - Ülküsü olan. bir ülküye bağlı olan kimse.
ÜLKÜSEL : (Tür.) - Ülkü ile ilgili, ülkü niteliğinde. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜLMEN : (Tür.) Er. - Denizci, deniz adamı.
ÜMERA : (Ar.) Er. - Beyler, emirler.
ÜMMET : (Ar.) - Bir peygambere inananların hepsi. İslam dinine bağlı olanların hepsine verilen ad.
ÜMMİYE : (Ar.) Ka. - Anneye ait, anneyle ilgili.
ÜMMÜHAN : (Ar.) Ka. ? Hükümdar anası.
ÜMNİYE : (Ar.) Ka. 1. Umut. 2. İstek, arzu. 3. Niyet.
ÜNAL : (Tür.) 1. Adın duyulsun, tanın, ün kazan. 2. Ün al. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜNALAN : (Tür.) Er. - Adı duyulmuş, ün kazanmış.
ÜNALMIŞ : (Tür.) Er. - Ün ve şan kazanmış.
ÜNALP : (Tür.) Er. - Tanınmış, ünlü, yiğit.
ÜNAN : (Ar.) - İnleme, nalan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜNAY : (Tür.) - Ay gibi tanınmış, ünü parlak, şöhretli.
ÜNEK : (Tür.) Er. 1. Kahraman, yiğit. 2. Ünlü tanınmış.
ÜNER : (Tür.) Er. - Tanınmış, ünlü yiğit.
ÜNGÜR : (Tür.) Er. - Mağara.
ÜNKAN : (Tür.) Er. - Tanınmış soydan gelen, soylu kan.
ÜNLEM : (Tür.) - Ses, seda, çağrı. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜNLÜ : (Tür.) - Tanınmış, adı duyulmuş şöhretli, şanlı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜNLÜER : (Tür.) Er. - Tanınmış, ünlü kimse.
ÜNLÜOL : (Tür.) Er.- Adın duyulsun, ün kazan.
ÜNLÜSOY : (Tür.) Er. - Tanınmış soydan gelen.
ÜNSA : (Ar.) Ka. - Kadın, kız, nisa.
ÜNSAÇ : (Tür.) Adın duyulsun, ünlen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜNSAL : (Tür.) - Adın duyulsun. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜNSİ : (Ar.) Er. 1. Alışmış, sokulgan. 2. Arkadaş, dost.
ÜNÜVAR : (Tür.) - Ünlü tanınmış. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜNVER : (Tür.) - Ünlen, tanınmış ol, insan ol. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜNZİL : (Ar.) Er. - Gönderilmiş, indirilmiş, inzal olunmuş.
ÜNZİLE : (Ar.) Ka. - (bkz. Ünzil).
ÜRMEGÜL : (Tür.) Ka. - Sarmaşık.
ÜRÜN : (Tür.) 1. Üretilen, yararlı şey, topraktan elde edilen. 2. Yapıt, eser. 3. Sık orman. 4. Çokluk, bolluk. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜRÜNDÜ : (Tür.) Er. - Seçilmiş, seçkin.
ÜSGEN : (Tür.) Er. 1. Yüksek. 2. Gelişmiş.
ÜSTAM : (Ar.) Er. 1. Altın veya gümüşten yapılmış at eyeri. 2. Emin, güvenilir.
ÜSTAY : (Tür.) Er. - Ay gibi yüksek yüce.
ÜSTEK : (Tür.) Er. - Yüksek, yüce.
ÜSTER : (Tür.) Er. - Çok değerli kimse.
ÜSTÜN : (Tür.) 1. Benzerlerine göre daha yüksek bir düzeyde olan, onları geride bırakan. 2. Yenen, galip gelen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÜSTÜNBAY : (Tür.) Er. 1. Üstün bay. 2. Seçkin, başarılı kimse.
ÜVEYS : (Ar.) Er. - İsteyen, arzu eden.
ÜZER : (Tür.) Er. 1. Üst. 2. Kaymak. 3. Faiz. - Can sıkıcı, üzücü.
ÜZEYİR: (Ar.) Er. - Kur´an-ı K :
0 yorum:
Yorum Gönder