Ö harfi ile başlayan isimler ve manaları

ÖCAL :(Tür.) Er..- Yapılan kötülü­ğün acısını çıkar, öcünü al.
ÖCALAN :(Tür.) Er. - İntikam alan.
ÖDÜL :(Tür.) l Bir basan ya da iyilik karşısında verilen armağan. 2. Yarışma veya müsabakalarda bir tarafın, kazanana verdiği hediye, mükafat. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖGE :(Tür.) 1. Çok akıllı. Yaşlı kimse. 2. Bir ulusun büyüğü, ileri geleni. 3.. Hekim. 4. Ün, şöhret. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖGEDAY :(Tür.) Er. 1. Çok akıllı, bilgili. 2. Moğol hükümdarı Cengiz Han´ın oğlu.
ÖGER :(Tür.) Er. - Akıllı, bilgili kimse.
ÖGET :(Tür.) - Beğenilen, aranılan, övülen, iyi güzel. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖGETÜRK :(Tür.) Er. - Akıllı, bilgili Türk.
ÖĞÜN :(Tür.) 1. Kendini yücelt, gurur duy. 2. Zaman vakit. 3. Kez, defa. 4. Önde, ileride olan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖĞÜT :(Tür.) - Bir kimseye yapması ya da yapmaması gereken şeyler için söylenen söz. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖKER :(Tür.) Er. - Akıllı kimse.
ÖKKEŞ :(Ar.) Er. 1. Erkek örümcek. 2. Bir dağ adı.
ÖKLÜ :(Tür.) Er. - Akıllı.
ÖKMEN :(Tür.) Er. - Akıllı, zeki, bilgili kimse.
ÖKMENER :(Tür.) Er. - Akıllı, bilgili kimse.
ÖKTEM :(Tür.) Er. - Güçlü, onurlu, gösterişli, korkusuz.
ÖKTEN :(Tür.) Er. - Akıllı, bilgili, fazıl, kahraman, cesur.
ÖKTÜRK :(Tür.) Er. - Akıllı, güçlü Türk.
ÖMER :(Ar.) Er. - İslam Devleti´nin II. Halifesi Ömer b. Hattab. Dünya durdukça adaletinden dolayı ondan bahsedilecek. Cennetle müjdelenmiştir. Hak ile Batılı çok iyi ayırt edebilen bir alim olduğu için Ömeru´1-Faruk adını almıştır.
ÖMÜR :(Ar.) 1. Hayat müddeti, yaşama süresi. 2. Hayat, dirilik. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖMÜRAL :(a.t.i.) Er. - Uzun ömürlü ol.
ÖMÜRCAN:(a.t.i.) - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖNAL :(Tür.) Er. - İleri git, lider ol anlamında.
ÖNAY :(Tür.) - Ayın ilk günlerindeki hali, hilal. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖNCEL :(Tür.) 1. Birine göre kendinden önce yerini tutmuş olan kimse. 2. Bizden önce yaşamış olanlar. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖNCÜBAY :(Tür.) Er. - Klavuz, rehber, önder kişi.
ÖNDER :(Tür.) - Bir davada, fikri siyasi bir harekette önde giden, önayak olan, kitleyi idare eden kimse, lider, şef. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖNEL :(Tür.) - Bir işin tamamlanması için verilen süre, vade, mühlet. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖNEN :(Tür.) - Hak, adalet. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖNER :(Tür.) 1. Önde gelen, başta gelen. 2. Yön. 3. Sıra. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖNGAY :(Tür.) - Jüpiter gezegeni. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖNGEL :(Tür.) Er. - Ağır başlı.
ONGEN :(Tür.) - Basan, zafer. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖNGÜ :(Tür.) Er. 1. İlk, önce, önceki. 2. Direnme, inat.
ÖNGÜL :(Tür.) 1. Direnen, inatçı kimse. 2. Ön ayak olan, teşvik eden. 3. Kılavuz. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖNGÜT :(Tür.) Er. 1. Saklanarak yanaşma, izinden yürüme. 2. Hücum etmek için elverişli yer.
ÖNSOY :(Tür.) Er. - İlk soy.
ÖNÜR :(Tür.) - Kendinden önceki, eski. Öne geçen, ileriye giden. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖREN :(Tür.) 1. Eski yapı ya da kent kalıntısı. 2. Şehir kent. Köy. 3. Bitek ova. 4. Ormanlık yer. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖRENEL :(Tür.) Er. - Cömert ve geniş el.
ÖRENER :(Tür.) Er. - Geniş, güven veren yiğit.
ÖRENGÜL :(Tür.) Er. - Yaban gülü.
ÖRGEN :(Tür.) Er. 1. Organ. 2. İnce halat, urgan.
ÖRSAN :(Tür.) Er. - Yüce adı olan.
ÖTÜKEN :(Tür.) Er. 1. Oğuz destanında Tiyenşan dağlarıyla Orhun havzası arasında bulunduğu belirtilen, ormanlık kutsal bölge. 2. Moğolca´da yer Tanrıçası. - İsim olarak kullanılmaz.
ÖVEÇ :(Tür.) Er. - 2, 3 yaşındaki erkek koyun.
ÖVÜNÇ :(Tür.) - Övünmeye yol açan, övünülecek şey. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖYMEN :(Tür.) Er. - Evcimen, evine bağlı.
ÖZ :(Tür.) 1. Bir kimsenin betiği, manevi varlığı. 2. Bir şeyin temel öğesi. 3. Kan bağı ile bağlı olan. 4. Katıksız, an. 5. Çay, dere. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZAK :(Tür.) Er. - Öz ak. Özü temiz, doğru kimse.
ÖZAKAY :(Tür.) - Özü temiz kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZAKTUĞ :(Tür.) Er. - Beyaz tuğ.
ÖZALP :(Tür.) Er. - Özünde yiğit olan kimse.
ÖZALPMAN:(Tür.) Er. - Özünde yiğit olan kimse.
ÖZALPSAN:(Tür.) Er. - Yiğitliğiyle tanınan kimse.
ÖZALTAN :(Tür.) - Sabah seher vöaktinde göğün kızıllaşarak aydınlanması. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZALTAY :(Tür.) Er. - Altaylara mensup. Öztürk.
ÖZALTIN :(Tür.) - Özü altın gibi değerli olan kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZALTUĞ :(Tür.) Er. - Kırmızı tuğ.
ÖZARI :(Tür.) - Arı gibi çalışkan kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZASLAN :(Tür.) Er. - Aslan gibi güçlü, soylu kimse.
ÖZATA :(Tür.) Er. - Ata ve Öz kelimelerinden birleşik isim.
ÖZATAY :(Tür.) Er. - Özü herkesçe tanınan kimse.
ÖZAY :(Tür.). - Özü ay gibi temiz, parlak, aydınlık kimse.
ÖZAYDIN :(Tür.) - Özü temiz, aydınlık kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZBAL :(Tür.) Er. - Balın özü. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZBALA :(Tür.) Er. - Öz çocuk.
ÖZBAY :(Tür.) Er. - Yiğit, Türk Alpi.
ÖZBEK :(Tür.) 1. Yiğit, cesur, özü güçlü. 2. Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu ve bu boydan olan kimse. 3. Dere, çay. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZBEKKAN:(Tür.) Er. - Özbek soyundan gelen.
ÖZBEN :(Tür.) - Soyluluk ve asalette öz, temel. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZBERK :(a.f.i.) Er. - Özü güçlü kimse.
ÖZBİL :(Tür.) - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZBİLEK :(Tür.) - Güçlü bilek. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZBİLEN :(Tür.) - Kendisi bilen, kendiliğinden bilen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZBİLGE :(Tür.) - Bilgelik taşıyan. Doğasında bilgelik bulunan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZBİLGİN :(Tür.) - Öz bilgin. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZBİLİR :(Tür.) - Asıl bilgiye ulaşan, temel bilgi sahibi. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZBİR :(Tür.) Er. - Soy, temel, asıl birliği.
ÖZÇAM :(Tür.) Er. - Öz çam.
ÖZCAN :(Tür.) - Candan, samimi, içten. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZCANAN :(t.f.i.) Ka. - Kişiye en yakın, sevgili.
ÖZCEBE :(Tür.) Er. - Zırh, cevşen, silah, mühimmat işleriyle uğraşan.
ÖZÇELİK :(Tür.) Er. - Özü çelik gibi sert ve güçlü.
ÖZÇEVİK :(Tür.) Er. - Canlı, çevik, hareketli kimse.
ÖZÇIN :(Tür.) Er. - Özü doğru, saf, temiz kimse.
ÖZDEĞER :(Tür.) Er. - Bir şeyin gerçek değeri.
ÖZDEK :(Tür.) Er. 1. Temel, esas, kök. 2. İç, öz, çekirdek. 3. Madde.
ÖZDEL :(Tür.) - Hediye. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZDEMİR :(Tür.) Er. - Özü demir gibi güçlü.
ÖZDEN :(Tür.) 1. Soyca temiz, köleliği olmayan, özgür. 2. Özle, özvarlıkla, gerçekle ilgili. 3. Suların geçtiği yer, su geçidi. 4. Özsu. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZDEŞ :(Tür.) - Her türlü nitelik bakımından eşit olan, benzer olan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZDİL :(Tür.) Er. - Gönülden, içten.
ÖZDİLEK :(Tür.) - Candan dilenen dilek. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZDİLMAÇ:(Tür.) Er. - Tercüman, çevirmen.
ÖZDİNÇ :(Tür.) Er. - Özlü, canlı, dinç olan kimse.
ÖZDİNÇER:(Tür.) Er. - Özü canlı, dinç olan kimse.
ÖZDOĞA :(Tür.) Er. - Gerçek, bozulmamış tabiat.
ÖZDOĞRU :(Tür.) Er. - Özünden temiz, dürüst kimse.
ÖZDORUK :(Tür.) Er. - Zirve. Yüksek şahsiyet.
ÖZDURU :(Tür.) Er. - Özü duru, katıksız olan.
ÖZEK :(Tür.) 1. Güç. 2. Çalışkan. 3. Küçük dere. 4. Ağacın, bitkinin özü, içi. Bitki filizi. 5. Bir şeyin ortası. 6. Sel yarıntısı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZEL :(Tür.) - l. Yalnız bir kişiye, bir şeye ait ya da ilişkin olan. Devlete değil, kişiye ait olan. 2. Her zaman görülenden, olağandan farklı, dikkate değer. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZEN :(Tür.) 1. Bir işin elden geldiğince iyi olması için gösterilen çaba. 2. İçerlek, tam orta, en içeride olan. 3. İlk söz. 4. Bir birine yakın iki dağın arasındaki uzaklık, ara. Dere, ırmak. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZENAY :(Tür.) Ka. - Özen ay.
ÖZENDER :(Tür.) Er. - Ender bulunan yaratılışta olan, değerli.
ÖZENGİN :(Tür.) Er. - Özü engin, geniş ve derin.
ÖZENİR :(Tür.) Ka. - Çaba gösteren, en iyisini yapmaya çalışan.
ÖZENLİ :(Tür.) Er. - Özenle çalışan kimse.
ÖZER :(Tür.) - Yiğit, doğru kimse. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZERDEM :(Tür.) Er. - Bütün erdemleri özünde toplayan.
ÖZERDİM :(Tür.) Er. - Özüne erdim, ulaştım.
ÖZERDİNÇ:(Tür.) Er. - Özünde canlı, dinç olan erkek.
ÖZEREK :(Tür.) Er. - Asıl amaç, ulaşılmak istenen şey.
ÖZERHAN :(Tür.) Er. - Yiğit, cesur han.
ÖZERK :(Tür.) Er. - Kendi kendini yönetme yetkisi olan.
ÖZERKİN :(Tür.) Er. - Özgür, güçlü kimse.
ÖZERKMEN:(Tür.) Er. ? Özünde güçlü olan.
ÖZERMAN :(Tür.) Er. - 1. Bir şeyi çok isteyen. 2. Pişmanlık duyan.
ÖZEROL :(Tür.) Er. - Gerçek yiğit ol.
ÖZERTEM :(Tür.) Er. - Özünde erdemli olan.
ÖZGE :(Tür.). 1. Başka, gayrı, diğer. Yabancı, ağyar. 2. İyi, güzel. 3. İki dağ arasındaki dereciklerin birleştiği yer, derenin başlangıcı. 4. Şakacı. 5. Cana yakın, sıcakkanlı. 6. Yürekli, gözü pek. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZGEBAY :(Tür.) Er. - İyi, güzel, yürekli erkek.
ÖZGEER :(Tür.) Er. - İyi güzel erkek.
ÖZGEN :(Tür.) - Özü geniş, rahat, sakin kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZGENALP:(Tür.) Er. - Sakin, ağırbaşlı yiğit.
ÖZGER :(Tür.) - İyi, güzel kimse. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZGİRAY :(Tür.) Er. - Kuvvetli, kudretli yiğit. Kırım hanlarının kullandığı isimlerden.
ÖZGÜ :(Tür.) 1. Kutsal. 2. Özellikle birine ya da bir şeye ait olan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZGÜÇ :(Tür.) Er. - Temel güç. Ana kuvvet.
ÖZGÜL :(Tür.) Ka. 1. Özü gül gibi olan. 2. Özellikle bir türe ait olan.
ÖZGÜLEÇ :(Tür.) - Güler yüzlü, içten gülen kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZGÜN :(Tür.) - Nitelikleri bakımından benzerlerinden ayrı ve üstün olan. Yalnız kendine özgü bir nitelik taşıyan. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZGÜNEL :(Tür.) Ka. - Üstün, kerem sahibi cömert el.
ÖZGÜNEŞ :(Tür.) - Güneş gibi parlak ve kapsamlı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZGÜR :(Tür.) 1. Kendi kendine hareket etme, davranma karar verme gücü olan. 2. Tutuklu olmayan, hür. Başkasının kölesi olmayan. Bağımsız. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZGÜRCAN:(Tür.) Er. - Özgürlüğüne düşkün kimse.
ÖZGÜREL :(Tür.) Er. - Özgür davranan kimse.
ÖZGÜVEN :(Tür.) - Kendine güve­nen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZHAKAN :(Tür.) Er. - Hakan soyundan gelen.
ÖZHAN :(Tür.) Er. - Hükümdar soyundan gelen.
ÖZİL :(Tür.) - Gerçek ülke. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZİLHAN :(Tür.) Er. - Ülkenin hanı, reisi.
ÖZİLTER :(Tür.) Er. - Yurdun gerçek savunucusu, koruyucusu.
ÖZİNAL :(Tür.) Er. - Gerçek arkadaş, dost.
ÖZİNAN :(Tür.) - Özden gelen inanç, iman. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZKAN :(Tür.) Er. - Temiz kan, soylu kimse.
ÖZKAYRA:(Tür.) Er. - İçten gelen bağış, iyilik.
ÖZKE :(Tür.) - Sağlam, sağlıklı. Temiz yürekli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZKER :(Tür.) Er. - Sağlam, temiz yürekli er.
ÖZKOÇ :(Tür.) Er. - Cesur, savaşkan yapılı..
ÖZKÖK :(Tür.) Er. 1. Esas, temel, kaynak. 2. Neslin geldiği soy ağacı.
ÖZKUL :(Tür.) Er. - Gerçek kul. Hakkıyla ibadet eden kul.
ÖZKURT :(Tür.) Er. - Öz kurt.
ÖZKUT :(Tür.) Er. - Kutsanmış, kadr sahibi.
ÖZKUTAL :(Tür.) Er. - Gerçek mutluluk senin olsun.
ÖZKUTAY :(Tür.) Er. - Özü uğurlu ve ay gibi parlak olan.
ÖZKUTLU :(Tür.) Er. - Kutlu olan şeyin kendisi. Özü kutlu, uğurlu olan.
ÖZLEK :(Tür.) 1. Toprağın özlü, verimli yeri. 2. Zaman. 3. Doğa üstü güç, felek. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZLEM :(Tür.) Ka. - Yeniden görme, tekrar kavuşma arzusu, hasret tahassür. Bir şeye karşı duyulan istek, meyil.
ÖZLEN :(Tür.) 1. Su kaynağı. Küçük dere. 2. Ağaç kökü. 3. Özlenecek kadar sevilen bir kişi ol. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZLÜ :(Tür.) Er. 1. Özü benliği olan. 2. İçten gerçek. 3. Verimli.
ÖZLÜER :(Tür.) Er. - Şahsiyet sahibi, olgun kişi.
ÖZMEN :(Tür.) - Özlü kimse, özü iyi, sağlam kişilikli. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZMERT :(Tür.) Er. - Mert yapılı.
ÖZMUT :(Tür.) Er. - Yapısında mutluluk olan.
ÖZNUR :(Tür.) - Özü ışıklı, aydınlık kimse. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZÖĞE :(Tür.) Er. - Bir şeyin aslı, özü.
ÖZOĞUZ :(Tür.) Er. - Oğuz´a mensup. Oğuz´a ait.
ÖZOK :(Tür.) Er. - Özü ok gibi güçlü olan.
ÖZOL :(Tür.) Er. - Özün değişmesin, göründüğün gibi ol.
ÖZÖNDER :(Tür.) Er. - Gerçek önder.
ÖZÖZ :(Tür.) - Gönlü geniş kimse. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZOZAN :(Tür.) Er. - Gerçek şair.
ÖZPALA :(Tür.) Er. - Pala gibi sert ve keskin kişilikli.
ÖZPEKER :(Tür.) Er. - Özünde çok güçlü olan yiğit.
ÖZPOLAT :(Tür.) Er. - Özü çelik gibi sağlam olan.
ÖZŞAHİN :(Tür.) Er. - Şahin gibi güçlü, atak, çabuk yapılı.
ÖZSAN :(Tür.) - Adı duyulmuş ünlü. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZSEL :(Tür.). - Özle ilgili, öze ilişkin. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZSELEN :(Tür.) - Gerçek haber. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZŞEN :(Tür.) Er. - Şen yapılı.
ÖZSEVİ :(Tür.) - İçten gelen sevgi. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZSÜ :(Tür.) Er. - Gerçek asker. Askeri kişilik ve yapı sahibi.
ÖZSU :(Tür.) - Bitki ve hayvan dokularında bulunan sıvılara verilen ad. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZSUNGUR:(Tür.) Er. - Sakin, soğukkanlı yapısı olan.
ÖZTAN :(Tür.) Er. - Karanlığı bitiren, aydın başlangıç.
ÖZTANIR :(Tür.) Er. - Gerçeği ayırabilen.
ÖZTARHAN:(Tür.) Er. - 1. Büyük nüfuz sahibi. 2. Komutan, han. 3. Toprak zengini. - (bkz. Tarhan).
ÖZTEKİN :(Tür.) Er. - Yapısında emniyet ve güven taşıyan.
ÖZTİMUR :(Tür.) Er. - Özü demir gibi güçlü.
ÖZTİN :(Tür.) Er. - Ruhun özü. Sağlam bir ruh yapısı olan.
ÖZTİNER :(Tür.) Er. - Ruhsal yönden sağlıklı erkek.
ÖZTUNÇ :(Tür.) Er. - Özü tunç gibi güçlü olan.
ÖZÜAK :(Tür.) Er. - Özü tertemiz olan kişi
ÖZÜDOĞRU:(Tür.) Er. - Dürüst ve doğruluğu ilke edinen.
ÖZÜM :(Tür.) - Kardeş gibi tutulup sevilen. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZÜN :(Tür.) 1. Hakkıyla kazanılmış ün. 2. Şiir. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZÜPEK :(Tür.) Er. - Ruhen güçlü.
ÖZVEREN :(Tür.) Er. - Özveride bulunan, fedakar.
ÖZVERİ :(Tür.) - Bir amaç ya da kişi için kendi yararlarından vazgeçme, fedakarlık. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZYAY :(Tür.) - Yay gibi çevik ve atılgan yapılı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZYÜREK :(Tür.) Er. - Güçlü korkusuz.
ÖZYURT :(Tür.) - Anavatan, anayurt. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
ÖZYUVA :(Tür.) - Ata evi, dönülecek asıl yer. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.