ÇOCUKLARINIZA GÜZEL İSİM KOYUNUZ.Önce çocuklara İslami isim koymak gerekir. Bu her anne-babanın çocuğuna karşı olan görevlerinden biridir.Bir ismin güzel olması için mutlaka Kur’an-ı kerimde bulunması gerekmez.çocuğa verilecek ismin Arapça olması ya da bu ismin Kuran'da geçmesinin şart değildir, isim koyarken yadırganmayacak anlamlı olanların tercih edilmesi gerekmektedir "İsim koyarken dini bir merasim yoktur" baba ya da aile büyüklerinden birinin çocuk doğduğunda sağ kulağına ezan, sol kulağına ise kamet okumasının sünnettir."çoçuğunuza yadırganmayacak anlamlı isimler koyun".
 

R harfi ile başlayan isimler ve manaları


RABBANİ : (Ar.) Er. 1. Allahla ilgili. 2. Kendini bütün varlığıyla Allah´a teslim eden. Putçu inanıştan uzak, şalin amel işleyen, Allah´tan geleni kabul edip, O´nun dinine muhalif olana karşı çıkan.
RABİ : (Ar.) Er. - Dördüncü.
RABİA : (Ar.) Ka. 1. Dördüncü. Saatteki salisenin 2. Tanzimattan sonra memurlukta kolağası derecesinde bir rütbe. 3. Ünlü kadın mutasavvuf.
RABİH : (Ar.) Er. - Yararlı, kazançlı, karlı.
RABIT : (Ar.) Er. - Rabteden, bağlayan, birleştiren. Nefsini dünyadan menedip ahirete bağlamış olan.
RABITA : (Ar.) Ka. 1. İki şeyi birbirine bağlayan şey, bağ. 2. Münasebet, ilgi. 3. Bağlılık, mensub olma. 4. Sıra, tertip, usul, düzen.
RÂCİ : (Ar.) 1. Rica eden, yalvaran, dileyen. 2. Dönen, geri gelen. 3. Nis-bet ve ilgisi bulunan, dokunan.
RACİFE : (Ar.) Ka. - Sur´un kıyamette bütün canlıları öldürecek olan ilk üflenişi.
RACİH : (Ar.) Er. - Değerli, üstün. Fıkıhta: Delil ve Burhanların tercihinde delili öncelik kazanan taraf.
RACİYE : (Ar.) Ka. 1. Rica eden, yalvaran. 2. Umutlu.
RADİ : (Ar.) Er. - Boyun eğen, kabul eden, rıza gösteren.
RADİFE : (Ar.) Ka. - Kıyamette üfürülecek surun ikincisi
RADİYE : (Ar.) Ka. - Rıza gösteren, kabul eden, boyun eğen.
RAFEDDİN : (Ar.) Er. - İslam dininin vermiş olduğu acıma, esirgeme duygusu. - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır.
RAFET : (Ar.) Er. - Acıma, merhamet etme, esirgeme anlamında. Kur´an-ı Kerim´de Nur suresi 2. ayet. Hadid suresi 27. ayette geçmekledir.
RÂFİ : (Ar.) Er. - Kaldıran, yücelten, yükselten. Allah´ın isimlerinden. Rafi´ b. Hadic, sahabeden.
RAFİA : (Ar.) Ka. - Her çeşit ayaklık ve destek.
RAFİH : (Ar.) Er. - Rahat ve huzurlu yaşayan.
RAFIZ : (Ar.) Er. - Bırakan, salıveren.
RAĞBET : (Ar.) Ka. - İstek, arzu. İstekle karşılama.
RAĞIB : (Ar.) Er. - Arzulu, isteyen, rağbet eden.
RAHATEFZA : (a.f.i.) - Rahat artıran. Türk müziğinin bileşik makamlarından. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
RAHDAN : (Fars.) Er. - Yol bilen.
RAHE : (Ar.) Ka. - Avuç içi, el ayası.
RAHİ : (Ar.) Er. - Rahat, huzurlu, dingin.
RAHİLE : (Ar.) Ka. - Rahat, sakin.
RAHİM : (Ar.) Er. - Esirgeyen, acıyan, koruyan, merhametli. Kur´an´da 220 yerde zikredilmiştir. Allah´ın isimlerinden.
RAHİME : (Ar.) Ka. - Hafif sesli, latif konuşan kadın demektir, (bkz. Rahim).
RAHİYE : (Ar.) Ka. - Bal arısı.
RAHMAN : (Ar.) Er. - Bütün canlılara merhamet eden, koruyan. Kur´an-ı Kerim´de 55´ten fazla yerde zikredilmiştir. Yine Kur´an-ı Kerim´in 55. suresinin adıdır. - Allah´ın isimlerinden "abd" takısı alarak isim olarak kullanılır, (bkz. Abdürrahman).
RAHMANİ : (Ar.) Er. - Allah´tan gelen, kutsal, Allah´a özgü.
RAHMET : (Ar.). - Acıma, esirgeme, koruma, yarlığama. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
RAHMETİ : (Ar.) Er. - Rahmetle ilgili.
RAHMETULLAH: (Ar.) Er. - Allah´ın esirgemesi, koruması.
RAHMİ : (Ar.) Er. - Acımayla ilgili.
RAHMİYE : (Ar.) Ka. - (bkz. Rahmi).
RAHŞAN : (Fars.) Ka. - Parıltılı. Işıltı.
RAHŞENDE : (Fars.) Ka. - Parıldayan, parıldayıcı.
RAİD : (Ar.) Er. - Gürleyen, gürüldeyen.
RAİDE : (Ar.) Ka. - Gürleyen bulut.
RAİF : (Ar.) Er. - Acıması olan, merhametli.
RAİFE : (Ar.) Ka. - (bkz. Raif).
RAİK : (Ar.) Er. - Sade, saf, halis.
RAİKA : (Ar.) Ka. - Sade, saf, katışıksız.
RAKİ : (Ar.) Er. - Namazda eğilen, rüku´ eden. Kur´an-ı Kerim´de 4 yerde bu anlamda zikredilmiştir.
RAKÎB : (Ar.) Er. - Herhangi bir alanda üstünlük sağlamaya çalışan taraflardan herbiri. Koruyucu. "Görüp gözeten" Allah´ın isimlerinden.
RAKİD : (Ar.) Er. - Hareketsiz, durgun, yavaş.
RAKİDE : (Ar.) Ka. - Durgun, sessiz, hareketsiz.
RAKİK : (Ar.) Er. 1. İnce. Yufka yürekli. 2. Köle veya cariye.
RAKİKA : (Ar.) Ka. - (bkz. Rakik).
RAKIM : (Ar.) Er. - Yazan, çizen. -Yükselti.
RAM : (Fars.) Er. - İtaat eden, boyun eğen, kendisini başkasının emrine bırakan. -İki isimlerde kullanılır. Ramcan, Ramcanan gibi.
RAMAZAN : (Ar.) Er. - Hicri (kameri) ayların dokuzuncusu, oruç ayı. Kur´an´da Bakara suresi 185. ayette ismi geçen ay ismi.
RAMİ : (Ar.) Er. - Atan, atıcı.
RAMİZ : (Ar.) Er. 1. Akıllı, zeki. 2. İşaretlerle simgelerle gösteren.
RAMİZE : (Ar.) Ka. - (bkz. Ramiz).
RÂNÂ : (Ar.) Ka. 1. Güzel, hoş latif, parlak. Çok iyi, çok ala. 2. Arapça´da "er´an" kelimesinin mücnnesi olup "ahmak, sünepe kadın" demektir. Erkek adı olarak da kullanılır.
RASÂFET : (Ar.) Ka. - Sağlamlık, dayanıklılık.
RAŞAN : (Ar.) Ka. - Titreme, titreyiş.
RASÂNET : (Ar.) Ka. - Sağlamlık, dayanıklılık, melanet.
RASİ : (Ar.) Er. - Kımıldamayan, oynamayan, sabit. Lenger atmış olan, demir üzerinde bulunan gemi.
RASİA : (Ar.) Ka. - Kabara. Kabara gibi yer yer konulan süs.
RAŞİD : (Ar.) Er. 1. Olgun, ergin, akıllı. 2. Doğru yolda olan. 3. Hak din olan İslam´ı kabul eden. Kur´an´da Hucurat suresi ayet 7´de geçmektedir. Ayrıca 4 halife için Raşid halifeler denmiştir.
RAŞİDE : (Ar.) Ka. - (bkz. Raşid).
RASİF : (Ar.) Er. 1. Sağlam dayanıklı. 2. Denizin yüzüne çıkmış kayalar. 3. Taş, temel, rıhtım.
RASİFE : (Ar.) Ka. - Rıhtım, su içine yapılan set.
RASİH : (Ar.) Er. 1. Sağlam, temeli güçlü, dayanıklı. 2. Bir bilimde, özellikle din alanında çok derinleşmiş olan (kimse). Kur´an´da Rasihûn olarak geçer.
RÂSİM : (Ar.) Er. - Resim yapan.
RÂSİME : (Ar.) Ka. 1. Âdet, töre. Merasim, tören. 2. Formalite.
RASİN : (Ar.) Er. - Sağlam, dayanıklı, güçlü.
RASİYE : (Ar.) Ka. - Büyük dağ.
RAST : (Fars.) 1. Sağ. 2. Haklı, doğru. Uygunluk. 3. Türk müziğinin en eski makamlarından. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
RASTAN : (Fars.) Er. - Doğru olanlar, haklı olanlar, haklılar.
RASTBİN : (Fars.) - Herşeyin doğrusunu gören. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
RASTİ : (Fars.) Er. - Doğruluk, gerçeklik, istikamet.
RASTKÂR : (Fars.) Er. - Doğru adam.
RATİB : (Ar.) Er. 1. Sıralayan, düzenleyen (kimse). 2. Sabit, sağlam, yerleşmiş. - Türk dil kuralına göre "b/p" olarak kullanılır.
RATİBE : (Ar.) Ka. - (bkz. Ratib).
RAUF : (Ar.) Er. - Esirgeyen acıyan, çok merhametli. - Allah´ın isimlerinden. "Abd" takısı alarak kullanılır. -(bkz. Abdürrauf). Kur´an-ı Kerim´de 10´dan fazla yerde geçmektedir.
RAVEND : (Fars.) Er. - Kökleri ve sapları ilaç olarak kullanılan karabuğdaygillerden bir bitki.
RAVZA : (Ar.) Ka. - Çimeni, ağacı bol olan yer, bahçe. Ravza-i Mutahhara
RAYET : (Ar.) - Bayrak. Sancak. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
RAYİHA : (Ar.) Ka. - Güzel koku.
RAYİHAN : (a.f.i.) Er. - Han bayrağı, han sancağı.
RÂZÎ : (Ar.) Er. - Boyun eğen, kabul eden, rıza gösteren. İslam dünyasında meşhur bir isimdir.
RAZİYE : (Ar.) Ka. - Kabul eden, rıza gösteren, boyun eğen.
REBAB : (Fars.) Ka. 1. Bir çeşit kemençe. 2. Arapça´da dostlar anlamına gelir. Hz. Hüseyin´in hanımının ismidir
REBİ : (Ar.) Er. - Bahar, ilkyaz.
REBİA : (Ar.) Ka. - (bkz. Rebi).
REBİYE : (Ar.) Ka. 1. Kış sonlarında yapılan ekim. 2. Eskiden ozanların bahara girerken büyüklere sundukları kaside.
RECA : (Ar.) Er. - Umut, umma. İstek, dilek.
RECAİ : (Ar.) Er. - İsteyen, rica eden, yalvaran. Allah´a yalvaran. As-hab´ın kullandığı isimlerdendir.
RECEP : (Ar.) Er. 1. Hicri kameri ayların yedincisi, üç ayların ilki. 2. Gösterişli, haybetli.
REFAH : (Ar.) Ka. - Bolluk, rahatlık, sıkıntı içinde olmamak.
REFAHET : (Ar.) Ka. - Bolluk, gürlük.
REFAKAT : (Ar.) Ka. - Refildik arkadaşlık, yoldaşlık.
REFET : (Ar.) Er. - Acıma, merhamet etme, esirgeme. Kur´an-ı Kerim´de Nur suresi ayet 2 ve ve Hadid suresi 27. ayette geçmektedir.
REFHAN : (Ar.) Ka. - Varlık içinde yaşayan.
REFİ : (Ar.) Er. - Yüksek, yüce, saygın.
REFİA : (Ar.) Ka. - (bkz. Refı).
REFİG : (Ar.) Er. - Bolluk ve rahat içinde geçinen.
REFİK : (Ar.) Er. 1. Arkadaş, yol arkadaşı, yoldaş. Muavin, yardımcı. 2. Koca. 3. Ortak. 4. Mesleğe yeni giren kimsenin rehber olarak tanıdığı kişi. Kur´an´da geçen bir isimdir.
REFİKA : (Ar.) Ka. - Eş, kan, zevce.
REFREF : (Ar.) 1. İnce, yumuşak kumaş. 2. Kenar saçağı. 3. Döşek, döşeme, minder, yastık. 4. Kuşu çok olan çimenlik. 5. Dallan salkım salkım olan ağaç. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
REFTAR : (Fars.) Ka. - Salınarak, edalı yürüyüş.
REGAİP : (Ar.) 1. Çok istek gören, beğenilen. 2. Armağanlar. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
REHA : (Fars.) Er. 1. Kurtulma, kurtuluş. 2. (Ar.) Bolluk, genişlik, varlık.
REHAMET : (Ar.) Ka. - Sesin ince, yavaş ve tatlı olması.
REHASET : (Ar.) Ka. 1. Tazelik, yumuşaklık. 2. Ucuzluk.
REHAVİ : (Fars.) Er. - Türk müziğinin en eski birleşik makamı.
REHAYİ : (Fars.) - Kurtulma, necat. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
REHBER : (Fars.) Er. - Yol gösteren, kılavuz.
REİS : (Ar.) Er. - Başkan, baş.
REKÂNET : (Ar.) Ka. - Ağırbaşlılık, gururluluk.
REKİN : (Ar.) Er. - Gururlu, ağırbaşlı. Yüce, yüksek.
REKİZ : (Ar.) Er. 1. Gizli, gömülü define. 2. Sağlam, adamakıllı.
REMİDE : (Fars.) Ka. - Ürkmüş, korkmuş.
REMİZ : (Ar.) Er. l. İşaret, meramını isteğini işaretle ifade etme. 2. Alamet, amblem.
REMZİ : (Ar.) Er. - Remizle ilgili, remze ait, sembolik, simgesel.
REMZİYE : (Ar.) Ka. - (bkz. Remzi).
RENÂN : (Ar.) Er. - İnleyen, çınlayan.
RENGİDİL : (Fars.) Ka. - Türk müziğinde bir makam.
RENGİN : (Fars.) Ka. 1. Renkli, parlak renkli. 2. Güzel, hoş. Süslü.
RENGİNAR : (Tür.) Ka. - Nar renginde olan.
RESÂ : (Fars.) Ka. - Yetişen, yetiştiren, erişen.
REŞAD : (Ar.) Er. 1. Doğru yolda, hak yolda yürüme. 2. Sultan Reşad
RESAİ : (Ar.) Er. - Süsler, süs.
RESAN : (Fars.) - Erişenler, yetişenler, ulaşanlar. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
RESANE : (Fars.) Ka. - Özlem, hasret.
RESANET : (Ar.) Ka. - Sağlamlık, metanet.
REŞAT : (Fars.) Er. - Layık, değer, yakışır.
REŞİD : (Ar.) Er. 1. Cenab-ı Hakk´ın isimlerinden. 2. İyi ve doğruyu seçebilen, malını idare gücü olan, rüşd yaşına ulaşmış akil ve baliğ (kişi) ergin, erişkin. 3. Akıllı hareket eden doğru yolda giden. - Abdürreşid olarak kullanılır.
REŞİDE : (Ar.) Ka. - (bkz. Reşid).
REŞİDE : (Fars.) Ka. - Yetişmiş, olgunlaşmış, ermiş.
REŞİDUDDİN : (Ar.) Er. - Dinin akıllı kişisi, dini olgunluğa ulaşmış kişi.
REŞİK : (Ar.) Er. - Uzun boylu, yakışıklı.
RESMİ : (Ar.) Er. 1. Devletle ilgili olan. 2. Törenle yapılan. 3. Çok ciddi.
RESMİGÜL : (Fars.) Ka. - Gül gibi güzel, gül biçiminde.
RESUL : (Ar.) Er. - Bir kimsenin sözünü başka bir kimseye tebliğ eden kişi. Elçi, Allah elçisi peygamber. Yeni bir kitap ve şeriatle gönderilen peygamber.
RESULHAN : (a.f.i.) Er. - Hükümdarların elçisi.
REVA : (Fars.) Er. - Yakışır, uygun, yerinde.
REVAH : (Ar.) Er. 1. Bir şeyi elde etmeden doğan neşe. 2. Güneş battıktan sonra gece oluncaya kadar geçen zaman.
REVAHA : (Ar.) Er. - (bkz. Revah). Ünlü sahabi Abdullah b, Revaha´nın babası.
REVAHİ : (Ar.) Er. - Bal arıları.
REVAİD : (Ar.) Er. - Gürleyen bulutlar.
REVAN : (Fars.) 1. Akan, su gibi akıp giden. 2. Ruh, can. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
REVHA : (Ar.) Er. - Rahatlık. Gönül rahatlığı.
REVİŞ : (Fars.) Er. - Biçim, tarz, üslup. Tutum, davranış, yol.
REVNAK : (Ar.) Ka. - Parlaklık, güzellik, tazelik, süs.
REVZEN : (a.f.i.) Ka. - Pencere.
REYAN : (Ar.). - Herşeyin evveli, ilk zamanı, tazelik zamanı. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
REYHAN : (Ar.) Ka. 1. Fesleğen, güzel kokulu bir süs bitkisi. 2. Rızık, geçimlik, rahmet anlamına da gelir.
REYYA : (Ar.) Ka. - Güzel koku, reyhan.
REYYAN : (Ar.) - Suya kanmış, suya doymuş. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
REZAN : (Ar.) Er. - Ağırbaşlı, gururlu.
REZZAK : (Ar.) Er. - Bütün canlıların rızkını veren , onları nimetlendiren anlamında. Allah´ın isimlerinden. "Abd" takısı alarak kullanılır, (bkz. Abdürrezzak).
REZZAN : (Ar.) Ka. - Ağırbaşlı, ağır, onurlu.
RİAYET : (Ar.) 1. Gütme, gözetme. 2. Sayma, saygı, itibar. 3. Ağırlama. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
RİCAL : (Ar.) Er. 1. Erkekler. 2. Onur sahibi kimseler.
RIDVAN : (Ar.) Er. 1. Rıza, razılık, razı olma. 2. Cennet kapısında bekleyen melek. Kur´an´da 10´dan fazla yerde geçmektedir.
RIFAT : (Ar.) Er. - Yükseklik, yücelik, itibar, yüksek mertebe.
RIFKI : (Ar.) Er. - Yumuşaklık, mülayimlik, yumuşak başlılık, naziklik, tatlılık.
RİKAB : (Ar.) Er. - Büyük, saygın bir kimsenin huzuru, önü. - Türk dil kuralına göre "b/p" olarak kullanılır.
RİKKAT : (Ar.) Ka. - İncelik, naziklik. Sevecenlik, acıma duygusu.
RİMAYET : (Ar.) Ka. - Atıcılık, ok, kurşun, gülle gibi şeyleri almada usta.
RİNDAN : (Fars.) Ka. - Dünya işini boş görenler, alçakgönüllüler, kalenderler.
RİSALE : (Ar.) Ka. 1. Mektup. 2. Kısa yazılmış, küçük kitap. 3. Dergi, mecmua.
RİSALEDDİN : (Ar.) Er. - Dinin elçisi, peygamberi. - Türk dil kuralına göre "d/t" olarak kullanılır.
RİSALET : (Ar.) Er. - Elçilik. Peygamberlik.
RİVA : (Ar.) - Suya kanmışlar. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
RİYASET : (Ar.) - Reislik, başlık, baş olma, başkanlık. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
RİYAZ : (Ar.) Er. - Bahçeler, ağaçlık çimenlik yerler, ravza.
RİYAZET : (Ar.) - Nefis kırma, dünya lezzetlerinden ve rahatından sakınma, perhizle, kanaatle yaşama. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
RIZA : (Ar.) Er. - Razılık, razı olma, hoşnutluk, memnuniyet, muvafakat, kabul. Bir şeyin olmasına muvafakat etme. Kadere mukadderata boyun eğme.
RIZKULLAH : (Ar.) Er. - Allah´ın verdiği nimet. Nimetler veren Allah´ın kulu.
RÜÇHAN : (Ar.) Er. - Üstünlük, üstün olma.
RÜCUM : (Ar.) Er. - Akan yıldız.
RUHAN : (Fars.) Ka. - Güzel kokan, güzel kokulu.
RUHANİ : (Fars.) Er. - Ruhla ilgili. Gözle görülmeyen.
RUHCAN : (Tür.) Er. - Ruh ve can isimlerinden bileşik isim.
RUHFEZA : (Tür.) Ka. - Yükselen ruh, yüksek ruh.
RUHİ : (Ar.) Er. - Ruhsal, ruhla ilgili.
RUHİDDİN : (Ar.) Er. - Dinin ruhu, özü.
RUHİNUR : (f.a.i.) Ka. - Nurlu, aydınlık yüzlü.
RUHİŞEN : (a.f.i.) Ka. - Şen, neşeli, canlı kimse.
RUHİYE : ( Ar.) Ka. - (bkz. Ruhi).
RUHNEVAZ : (Fars.) Ka. 1. Ruh okşayan. 2. Türk müziğinde bir makam.
RUHSADE : (Fars.) Ka. - Yanağını, yüzüne süren, yüzünü sürmüş.
RUHSAL : (Tür.) Ka. - Ruhla ilgili olan, ruhi.
RUHŞAN : - (Ar.) Er. - Yüce, üstün, şanlı, ruh.
RUHSAR : (Fars.) Ka. - Yanak. Yüz, çehre.
RUHSAT : (Ar.) - İzin, müsaade. -Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
RUHŞEN : (a.f.i.) Ka. - (bkz. Ruhişen).
RUHUGÜL : (Ar.) Ka. - Güzel, temiz, latif kimse, gül ruhlu.
RUHUNUR : (Tür.) Ka. - (bkz. Ruhinur).
RUKİYE : (Ar.) Ka. - Peygamberimizin kızlarından birinin adıdır.
RÜKNEDDİN : (Ar.) Er. - Dinin temel direği.
RÜKNİ : (Ar.) Er. l. Bir şeyin en sağlam yanı. 2. Saygın, güçlü, önemli kimse
RÜKUNET : (Ar.) Ka. - Ağırbaşlılık, gururluluk.
RUŞEN : (Fars.) Er. - Aydın, parlak. Belli, aşikar.
RUŞENİ : (Fars.) Er. 1. Aydınlık, açıklık. Belli olma. 2. Bir tarikatın adı. Halvetiyyenin Ruşeni kolunun kurucusu olan Aydınlı Ömer Dede´dir.
RÜSTEM : (Fars.) Er. - Yiğit, kahraman. İran´ın ünlü pehlivanı ve savaşçısı.
RÜSTİ : (Fars.) Er. - Yiğitlik. Üstünlük. Kuvvet.
RÜŞTÜ : (Ar.) Er. - Doğru yolda olan. Akıllı, ergin.
RÜSUHİ : (Ar.) Er. 1. Sağlam, güçlü. 2. Becerikli, yetenekli.
RÜVEYDA : (Ar.) Ka. - Hoş, ince, nazik, Rüveyde.
RÜVEYHA : (Ar.) Ka. - Zariflik, incelik.
RÜYA : (Ar.) Ka. 1. Uyku sırasında görülen şey, düş. 2. Hayal, umut.
RÜYET : (Ar.) - Görme, seyretme, bakma, görüş. Basiret, isabetli düşünme hassası. Kalp gözüyle manevi alemi görme, müşahade. - Erkek ve kadın adı olarak kullanılır.
RUZAN : (Fars.) Ka. - Günler, gündüzler.
RÜZGÂR : (Fars.) Er. 1. Zaman, devir. 2. Dünya, alem. 3. Talih. 4.
RUZİ : (Fars.) Er. 1. Gündüze ait, gündüzle ilgili. 2. Rızık, azık, kısmet, nasip.
RUZİYE : (Fars.) Ka. - Gündüze ait, gündüzle ilgili.

0 yorum: